*Het Boeddhistisch Dagblad heeft in de ondertitel staan; ontwart en ontwikkelt. Een heel mooi streven. In de kop wordt bovendien een wens toegevoegd: ‘moge iedereen gelukkig worden en vooral jij’. Graag en van harte neem ik deze wens over.
s’Morgens lees ik meestal wel even in de zevende jaargang van deze digitale krant. De rubriek van Meester Tja met de Tao van Tja, weet mij vaak met een glimlach op de been te krijgen.
De hele dag al is het buiten prachtig, schemerig, donker grijs. Het zingt een beetje in mijn hoofd; ‘let it snow, let snow, let it snow.’ Ik verheug me op de beloofde, zachte vlokken en de heel andere wereld waarin we ons, binnen een paar uurtjes zullen bevinden, als het echt gebeurt. Alles samen in een stille, wit, bedekte wereld waar niets, maar dan ook niets, wordt overgeslagen.
Terwijl er nog geen vlokje is gevallen komen reeksen beelden te voorschijn die zich in mijn herinnering hebben genesteld. Beelden van vogels die precies weten waar ze moeten zijn. Vogels die honger hebben, maar eerst afwachten om dan zo snel als mogelijk, hun kans te pakken. Beelden van vogels die bepalen wie er wel bij mag en wie niet en die vechten over onzichtbare grenzen, die op de vlucht slaan of juist heel brutaal zijn.
Deze kraai bekijkt vanuit de hoogte wie er verjaagd moet worden en of het al veilig is om te landen op de pinda’s of misschien in het huisje.
De merel durft het wel aan. Gaat naar de zaadjes op de grond tussen de grassprietjes, die maar een klein eindje boven de sneeuw uitpiepen.
_________________________________________
De tekeningen maakte ik een paar jaar geleden op een ipad. Het tekenen op de ipad ging snel en gladjes. Toch ben ik daar weer vanaf geraakt, al weet ik niet meer precies waarom. Maar nu er sneeuw voorspeld is vind ik het wel leuk om deze ipadtekeningen alsnog te voorschijn te halen en in de blog te delen.
Judith Herzberg tijdens de nacht van de poëzie in september 2018
‘Hopen is een vorm van gekte
wanhoop ook.’
‘Dank u wel’
__________________________
Zo eindigde Judith haar voordracht. Het zijn de laatste twee regels van het gedicht dat zij voordroeg tijdens de nacht van de poëzie. Twee maanden later op 29 november ontvangt Judith Herzberg, (i934) de Prijs der Letteren uit handen van koning Willem-Alexander. Het meest bijzondere aan deze prijsuitreiking is, vind ik, dat het scheepsrecht zich hier het voltrekt. Na twee en twintig prijsuitreikingen staat op deze dag, de derde vrouw op het podium om de Prijs der Letteren te ontvangen.
Scheepsrecht is volgens van Dale: ‘recht dat op schepen geldt: gezegd om een derde herhaling te rechtvaardigen of te bespotten, (ook) alle goede dingen geschieden in drie keer.’ Gemakshalve houd ik het nu maar even bij – de goede dingen – en ga er vanuit dat die gewoon door blijven gaan. Koning Willem-Alexander las tijdens zijn speech, in het Koninklijk Paleis in Amsterdam, een gedicht uit de bundel ‘Het vrolijkt’ en dat helpt ook om op – de goede dingen – gericht te blijven. Al vind ik het wel vreemd dat in de zaterdagkrant van 1 december, van de Trouw en NRC geen letter of fotootje over deze gebeurtenis te vinden is.
Ik zoek naar een gedicht dat voor mij spreken kan en dat is niet zo gemakkelijk. Want op bijna iedere bladzijde, zit ik bij wat ik lees, instemmend te knikken. Het ene gedicht is nog sterker dan het andere. En ik kan wel een beetje sterkte gebruiken in deze zorgelijk onrustige tijden. In de bundel ‘Wat zij wilde schilderen’ koos ik uiteindelijk het gedicht voor deze blog:
Regels geschreven tijdens plaatselijke vrede nr. 3
Het is veel werk, vrede
vredig houden
en versterken.
Daar zijn bloemen voor
muziek die van de toren
blaast maar ook
de watjes in de oren.
Van al het veel te vele
dat je omgeeft wil je
niet álles zien
niet álles horen.
We doen de kraan maar open
en er komt water uit!
We kunnen zomaar
winkels binnenlopen
en kilo’s suiker kopen!
Vrede is: niet aldoor
hoeven hopen. De radio
vergeten. En als je iemand
ziet in uniform, toch
door durven lopen.
Vrede is het als je begint
vrede gewoon te vinden
en niet meer iets
tussen oorlogen in.
Wij strooien
brood omhoog
als vogelvoer
en komen toe
aan zieleroer.
_____________________________
Gebed
Oprecht hoop ik dat Judith Herzberg het podium nog lang niet gaat verlaten,
dat wij heel vaak veel brood omhoog zullen strooien en
dat het scheepsrecht ons altijd terzijde zal blijven staan.
